ادامه رهنمود أئمه (علیهم السلام) در برخورد با مخالفان

کسی ناسزا می‌گوید که حرفی برای زدن نداشته باشد. شیعه افتخار می‌کند که مذهبش برخاسته از متن قرآن و منطبق با سنت راستین نبی مکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) است. چه نیازی به فحش و اهانت داریم؟!

دو هفته قبل که در مشهد بودم، یکی از علماء می‌گفت:

در ماه رمضان به پاکستان رفته بودم. در یکی از مساجد که منبر می‌رفتم، حدود 200 نفر از علماء، پای منبر من حاضر می‌شدند و جلسات خوبی هم بود. استقبالی که سنی‌ها از این جلسات داشتند، بیش از شیعیان بود. در یکی از شب‌ها، مسئولین مسجد، یک کلیپ از دانشمند اصفهانی پخش کردند و این باعث شد تمام سنی‌ها از مسجد خارج شوند و تا آخر ماه رمضان به مسجد نیایند و شیعیان هم از ترس ترور و انفجار، همیشه بعد از نماز، مدتی صحبت می‌کردیم و سریعا از مسجد خارج می‌شدیم و مسجد را می‌بستیم. این کلیپ باعث شد زحمات ما در این شب‌ها هدر برود و تمام شیعیان را در معرض ترور قرار بگیرند.

من نمی‌دانم این آقایان با این فحش‌ها و اهانت‌ها، کجا را فتح کرده‌اند؟ البته این کلیپ آقای دانشمند، برای 20 سال پیش است. چند شب قبل هم ایشان با آقازاده آقای کافی (ره) در منزل ما بودند و ایشان گفت:

من به این نتیجه رسیده‌ام که روش گذشته‌ام کاملا اشتباه بود و الان هم هر کجا منبر می‌روم، می‌گویم اشتباه کرده‌ام.

ولی وهابی‌ها، امروز همان کلیپ یک دقیقه‌ای ایشان را در ماهواره‌ها و سایت‌ها و موبایل‌ها منتشر می‌کنند. حتی چند روز قبل در شبکه ماهواره‌ای رنگارنگ، آقای ملازاده که یکی از وهابی‌های شاخ‌دار ضد شیعی است، یک کلیپ درست کرده که یک دقیقه‌اش از آقای دانشمند است که فحش و ناسزا به اهل‌سنت می‌گوید و یک دقیقه‌اش از بنده است که می‌گویم اهانت به اهل‌سنت را گناه نابخشودنی و خیانت به شیعه می‌دانیم و اهل‌سنت برادران ما هستند. بعد هم می‌گوید: ای مردم! ببینید که علمای شیعه با هم اختلاف دارند. ببینید از چه روشی استفاده می‌کنند! لذا امیر المومنین(علیه السلام) می‌فرماید:

و لا تتکلموا بالفحش، فإنه لا یلیق بنا و لا بشیعتنا.

هم‌چنین روایتی را مرحوم شیخ صدوق (ره) در کتاب اعتقادات خود آورده و می‌گوید:

و قیل للصادق (علیه السلام): یا ابن رسول الله! إنا نرى فی المسجد رجلا یعلن بسب أعدائکم و ـ یسبّهم و ـ یسمیهم. فقال: ما له؟ لعنه الله! یعرض بنا! و قال الله تعالى: وَ لَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ (سوره انعام/آیه108)

به امام صادق (علیه السلام) گفتند: یا بن رسول الله! یکی از دوستان شما در مسجد نشسته و دشمنان شما را سبّ و لعن می‌کند و نام آنها را ذکر می‌کند. حضرت فرمود: او را چه شده است؟ خداوند او را لعنت کند! با این کارش، متعرض ما شده است. خداوند در قرآن می‌فرماید: ... .

الإعتقادات فی دین الإمامیة، الشیخ الصدوق، ص107 ـ بحار الأنوار للعلامة المجلسی، ج71، ص217 ـ التفسیر الصافی للفیض الکاشانی ، ج2، ص148

یعنی اگر به مقدسات و ائمه و بزرگان آنها فحش بدهیم، شما را فحش نمی‌دهند، بلکه ائمه شما را که ما هستیم، فحش می‌دهند.

ادامه رابخوانید...